ความรักคือ “บทเรียนที่ดี” ที่สอนให้รู้จัก “เข้มแข็งขึ้น” ไม่ใช่การเอาชนะกัน
เรื่องราวชีวิตต่างๆที่ผ่านเข้ามาล้วนเป็นบทเรียนที่ดีไม่ว่าจะเรื่องดีหรือเรื่องแย่ๆ ทุกเรื่องราวล้วนเป็นอาจารย์ชีวิตที่สอนให้รู้จักกับคำว่า ชีวิต เรื่องของความรักก็เช่นกัน กว่าจะเดินทางมาเจอคนที่รักและอยู่ด้วยกันไปจนแก่นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย บางคนผิดหวังและร้องไห้มานับครั้งไม่ถ้วน แต่มันก็สอนให้รู้จักเข้มแข็งขึ้น
ความรักคือบทเรียนดีๆ ที่สอนให้เราเข้มแข็งขึ้น ลองถามตัวเองว่าคุณรู้จักคนเยอะไหม คุณรู้จักคนเยอะมากแต่คนที่ช่วยเหลือคุณมีสักกี่คน อย่าบอกว่าคุณรู้จักคนมากมาย ยามที่คุณตกดูสิว่าจะมีสักกี่คนที่ยังอยากรู้จักคุณ
คนที่ท่องราตรีกับคุณทุกวัน ยามคุณมีปัญหา ไม่แน่เสมอไปว่า เขาเหล่านั้นจะยื่นมือเข้ามาช่วย เพื่อนจงนับที่คุณภาพ อย่านับเอาที่ปริมาณ ลากมันฝรั่งไปมาเต็มลำรถ
ฉันมีแอบเปิ้ลอยู่หนึ่งลูก แบ่งให้เธอครึ่งหนึ่ง นี่คือน้ำใจจากมิตรสหาย ฉันกินหนึ่งคำที่เหลือให้เธอ นี่คือความรักของหนุ่มสาว ฉันไม่ได้กินสักคำ ให้เธอทั้งลูกนั่นคือพ่อและแม่ของเธอ ฉันเก็บซ่อนไว้แล้วบอกกับใครๆว่าหิวจังเลย มีอะไรให้กินไหม นี่คือคนในสังคม
วันไหนชายหนุ่มจน จึงรู้ว่าหญิงคนไหนรักคุณจริง วันไหนหญิงสาวไม่สวยไม่น่ารัก จึงรู้ว่าชายคนไหน จะอยู่เคียงข้างไม่ละทิ้งคุณ วันไหนที่คุณทำอะไรหน้าอาย จึงรู้ว่าใครจริงใจใครใส่ใจคุณ เคียงข้างคุณ ไม่ใช่เพราะคุณมีเงิน
ไม่ใช่เพราะคุณสวยผมจึงห่วงใยใส่ใจ สิ่งที่หลงเหลือเมื่อเวลาผ่านไป ไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทอง ไม่ใช่รูปโฉมความงาม แต่เป็นความจริงใจ ไม่ควรรู้จักแต่หน้าแต่ควรรู้ใจ ความรักไม่ใช่การเอาชนะใจอีกฝ่าย แต่ความรักคือการรักษา อีกฝ่ายให้ได้ โดยใช้ความเข้าใจที่มีให้กัน
ขอบคุณข้อมูล deejaiplus และ mewnittha เรียบเรียง 2BENEWs